36 ปีแห่งการรอคอย...อาร์เจนติน่า

นับตั้งแต่ ดีเอโก้ มาราโดน่า พาทีมฟ้าขาวก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดที่เม็กซิโก ชาวอาร์เจนไตน์ก็ต้องผิดหวังกับการรอคอยแชมป์โลกสมัยที่สามมาตลอด

วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผิดหวังมากบ้าง ผิดหวังน้อยบ้าง จวนเจียนจะทำได้อีกหนบ้าง มารู้ตัวอีกทีพวกเขาก็รอมา 36 ปีเข้าไปแล้วนะครับ

ผ่านฟุตบอลโลกมาอีก 8 สมัย.. อาร์เจนติน่าก็ยังคงรอต่อไป

ช่วงระหว่างที่รอนั้นอาร์เจนติน่าต้องเห็นคู่ปรับตลอดกาลอย่างบราซิลเถลิงบัลลังก์สมัยที่สี่กับห้าหนีพวกเขาออกไปอีก ต้องเห็นทีมที่ไม่เคยเป็นแชมป์อย่างฝรั่งเศสคว้าแชมป์โลกขึ้นมาเทียบเท่า เห็นคู่อริที่เข้มแข็งอีกทีมอย่างเยอรมันได้แชมป์อีกสองครั้ง

เห็นสเปนเป็นแชมป์สมัยแรก และยังเห็นอิตาลีได้แชมป์สมัยที่สี่

8 ครั้งกับแชมป์โลกใหม่เพิ่มขึ้นอีกสองทีม และแชมป์โลกเก่าทั้งสามที่ร่วมกันกวาดแชมป์ไปครองอย่างเอิกเกริกรวมกันอีกห้าสมัย

อาร์เจนติน่าก็ยังได้แต่รอ และรอ และรออยู่อย่างนั้น ทั้งที่สถาปนาตัวเองขึ้นเป็นมหาอำนาจแห่งวงการ มีแชมป์โลกประดับบารมีแล้วสองครั้ง ทั้งยังเป็นสองครั้งในช่วงเวลาห่างกันเพียงแปดปีเท่านั้นเอง และยังสร้างนักฟุตบอลที่เก่งกาจขึ้นมาอวดความสามารถอีกมากมาย

เด็กที่เกิดในปี 1986 ที่อาร์เจนติน่าพุ่งขึ้นไปสู่จุดสูงสุดและสร้างความหวังอบอวลไปทั้งประเทศว่าแชมป์โลกสมัยที่สามจะตามมาในไม่ช้า.. จนถึงวันนี้ก็ผ่านวัยรุ่น วัยทำงานเข้ามาสู่วัยตั้งตัวแล้ว อีกไม่กี่ปีก็จะมีเลขสี่นำหน้า หลายคนเป็นพ่อคนแม่คน เป็นหัวหน้าครอบครัว มีบทบาทด้านอื่นในสังคมกันแล้ว

เวลาผ่านไปนานขนาดนั้น.. แชมป์โลกของอาร์เจนติน่าก็ยังคงอยู่เท่าเดิม ที่สองสมัย

การเป็นแชมป์โลกนั้นยากจริงๆ นะครับ ทีมที่มีทุกอย่างครบถ้วนทั้งฝีเท้าและบารมีอย่างอาร์เจนติน่าถึงคว้าแชมป์สมัยที่สามไม่ได้สักที ในจำนวนแชมป์โลกด้วยกันนอกจากพวกเขาแล้วก็มีเพียง อุรุกวัย กับ อังกฤษ นั่นล่ะที่รอแชมป์โลกสมัยต่อไปนานกว่า

อุรุกวัย รอมา 72 ปี

อังกฤษ รอมา 56 ปี

อาร์เจนติน่า รอมา 36 ปี

บราซิล รอมา 20 ปี

อิตาลี รอมา 16 ปี

สเปน รอมา 12 ปี

เยอรมัน รอมา 8 ปี

ฝรั่งเศส รอมา 4 ปี

จากปี 1986 ของมาราโดน่า.. อาร์เจนติน่าเข้าชิงอีก 2 ครั้งเป็นแค่พระรองทั้งหมด ตกรอบ 8 ทีมสุดท้ายสามครั้ง ตกรอบ 16 ทีมสุดท้ายสองครั้ง และตกรอบแรกอีกหนึ่งครั้ง

นักเตะฝีเท้าเลอเลิศนับไม่ถ้วนก้าวเข้ามาสร้างความฝันและวาดความหวังให้ชาวอาร์เจนไตน์ได้จินตนาการถึงงานเฉลิมฉลองที่ปรารถนา หมดจากยุคมาราโดน่าแล้วพวกเขาก็ยังไม่ได้ปลดปล่อยความภาคภูมิใจทั้งหมดที่มีต่อทีมฟุตบอลของตัวเองออกมาได้อีกเลย

มันอัดอั้นและรอวันระเบิดครั้งใหญ่มาเกือบสี่ทศวรรษเข้าไปแล้ว

จาก เคลาดิโอ คานิกเกีย, เซร์คิโอ กอยโกเชีย, กาเบรียล บาติสตูต้า, เฟร์นานโด เรดอนโด้, อาเรียล ออร์เตก้า, โรแบร์โต้ อยาล่า, ฮาเวียร์ ซาเน็ตติ, ดีเอโก้ ซิเมโอเน่, ฮวน เวรอน, เฮร์นาน เครสโป, วอลเตอร์ ซามูเอล

ปาโบล ไอมาร์, ฮาเวียร์ มาสเคราโน่, เอสเตบัน กัมบิอาสโซ่, ฮวน ริเกลเม่, ฮาเวียร์ ซาวิโอล่า, คาร์ลอส เตเวซ, อังเคล ดิ มาเรีย, กอนซาโล่ อิกวาอิน, เซร์คิโอ อเกวโร่, มาร์ติน ปาแลร์โม่, ฮาเวียร์ ปาสตอเร่, เปาโล ดีบาล่า..

ดูเอาเถิดครับว่าอาร์เจนติน่าสร้างนักฟุตบอลชั้นยอดขึ้นมาไม่ขาดสายมากมายขนาดไหน แล้วความผิดหวังของพวกเขาจะมหาศาลเพียงใดเมื่อแม้กระทั่งนักฟุตบอลเหล่านี้ก็ยังพาทีมขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของโลกอีกครั้งไม่ได้เสียที

ไม่แม้กระทั่ง ลิโอเนล เมสซี่.. ทายาทที่สมบูรณ์แบบที่สุดของมาราโดน่า ที่ลุยฟุตบอลโลกเป็นครั้งแรกมาตั้งแต่ปี 2006 ในฐานะดาวรุ่งวัย 18 ปีจนกระทั่งเป็นพี่ใหญ่อายุ 35 สู้ศึกฟุตบอลโลกสมัยที่ห้าของตัวเองในวันนี้

ปีแล้วปีเล่า สมัยแล้วสมัยเล่า.. กับการรอคอยที่ยังคงนับต่อไปเรื่อยๆ

ไม่เพียงชาวอาร์เจนไตน์เท่านั้นหรอกนะครับที่เชียร์ทีมฟ้าขาว แฟนบอลอาร์เจนติน่าที่ไม่ได้มีสัญชาติอาร์เจนฯ ก็ยังมีอีกมากมายทั่วโลก ในเมืองไทยเองก็มีไม่น้อย ด้วยหลงใหลในมนต์เสน่ห์แห่งความเป็นพวกเขานี่แหละ

ฟุตบอลโลกครั้งนี้แน่นอนครับผมยังเอาใจช่วยตัวแทนจากละตินอเมริกาเหมือนเดิม อยากให้พวกเขาปลดล็อกที่ถูกยุโรปข่มมายี่สิบปีเต็มลงให้ได้สักที

ในประวัติศาสตร์ฟุตบอลโลก ครั้งไหนก็ครั้งนั้นถ้าเตะกันนอกแผ่นดินยุโรปจะต้องมีทีมจากอเมริกาใต้ทะลุเข้าไปถึงรอบรองชนะเลิศเสมอ

บางครั้งหนึ่งทีม บางครั้งก็สองทีม..

ไม่เคยไม่มีตัวแทนจากละตินอเมริกาในรอบตัดเชือกฟุตบอลโลกนอกยุโรป

ค่ำคืนนี้ทีมจากอเมริกาใต้ทั้งสองทีมที่เหลืออยู่จะลงสนาม เป็นสองทีมใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางแสงสปอตไลต์เสมอ

บราซิล กับ อาร์เจนติน่า..

ผลจะเป็นอย่างไรอีกไม่นานก็ได้รู้กัน สำหรับผมแล้วถ้าความฝันของตัวเองจะเป็นจริงก็ต้องให้ทีมใดทีมหนึ่งหรือทั้งสองทีมผ่านเข้ารอบรองฯ ได้สำเร็จ

แล้วจากนั้นถ้ามันจะเป็น บราซิล หรือ อาร์เจนติน่า ที่ทะลุไปถึงฝั่งฝันผมก็ยินดีด้วยทั้งสิ้น

เป็นบราซิลก็ยินดี.. แต่ถ้าเป็นอาร์เจนติน่าก็จะยิ่งยินดี

36 ปีแห่งความฝัน.. 36 ปีแห่งความหวัง

36 ปีแห่งการรอคอย

มันยาวนานนะครับที่อาร์เจนติน่าต้องผิดหวัง ล้มเหลว และเริ่มหวังกันใหม่อยู่ร่ำไป..

ตังกุย