เมื่อวาน...ผมคือหนึ่งในแฟนบอลไทยที่ ราชมังคลาฯ ผู้เข้าไปเห็น "ช้างศึก" ถูกพวกนักเตะโอปป้า เกาหลี ปู้ยี่ปู้ยำยับเยิน และต่อไปคือสิ่งที่อยากจะบอก
1.นี่แหละที่เรียกว่า...เจอของจริง !!!
เพราะหลังจากเสียหน้าทำได้แค่เสมอไทยในบ้านตัวเอง เกมนี้พวกสาธารณรัฐจึงเน้นหนักและเอาตาย แถมเล่นด้วยความละเอียดมากกว่าเดิมอย่างชัดเจน
เมื่อกลับเข้าฟอร์ม
ผลก็ออกมาอย่างที่เห็น
2. ในทางกลับกัน
นักเตะสายพันธุ์ปลาแดกกลับเล่นเกร็งๆ กันชอบกล เหมือนกดดันจากการแบกรับความหวังของแฟนบอลมากเกินไป
จะรับก็ไม่รับเต็มตัวแบบรถบัสไปเลย จะรุกก็ไม่มีทีเด็ดมากพอ
ส่วนอากาศที่ร้อนอบอ้าวของบ้านเราทำอะไรผู้มาเยือนจากแดนกิมจิไม่ได้ แต่ทำให้แฟนบอลในสนามทรมานได้ 5555
3. จุดสำคัญที่นำมาซึ่งหายนะคือเราเสียประตูแรกเร็วไปหน่อยทำให้งานยากมากยิ่งขึ้น มิหนำยังมีอันต้องเสีย ธีราธร ให้อาการบาดเจ็บไปอีกคน
สกอร์ก็ตามหลัง ซ้ำยังต้องมาปรับตำแหน่งการเล่นกันใหม่ แทนที่ นิโคลัส มิเคลส์สัน จะได้เล่นเป็นแบ็คขวาก็ต้องโยกมาทางซ้ายให้เสียประโยชน์อีก
4.เห็น ซน ฮึง มิน สำแดงอิทธิเดชแล้วก็สงสารแบ็คขวาของเราจริงๆ พี่แกทั้งแข็งแกร่ง คล่องแคล่ว และรวดเร็วจนไม่มีทางเอาอยู่ นอกจากเอาไม้หน้าสามฟาดหน้าแข้ง
ประตูที่ดาวเตะผู้นี้กระชากหนึเราไปดื้อๆ พลันตะบันมุมแคบ แม้จะเซ็ง แต่กองเชียร์ทีมชาติไทยอย่างผมอยากจะยืนขึ้นแล้วกระทืบฝ่ามือให้
เพราะเลี้ยงเองได้ จ่ายบอลได้ ยิงประตูได้ คิดง่ายๆ อยากไปบอลโลก เราต้องสร้างนักเตะแบบนี้ให้ได้แบบเขา
5.ความปราชัยอย่างเยินยับไม่ใช่สิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายอะไร และแฟนบอลชาวสยามส่วนใหญ่ก็คงเตรียมอกเตรียมใจไว้แล้วล่ะ
ไทยไม่ได้เล่นแย่ หรือโชว์ฟอร์มห่วยแตกอะไรเลยนะครับ เพียงแต่ไม่ดีพอที่จะต้านทานเท่านั้นเอง
มองโลกในแง่ดี
เจอกัน 2 นัด แบ่งมาได้ 1 แต้ม สำหรับผม มันมากกว่าที่คาดเอาไว้ตั้ง 1 แต้ม
และสิ่งที่เห็นในเกมล่าสุดช่วยให้พบความจริงอีกครั้ง หลังจากคิดเข้าข้างตัวเองมา 4-5 วัน
บอ.บู๋