ค่ำนี้ที่ ราชมังคลาฯ

นั่นทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์ในศึก เอเชี่ยน เกมส์ เมื่อ 1998 ที่เราเอาชนะ เกาหลีใต้ ในรอบ 8 ทีมสุดท้ายจากลูกยิงกะซวกไส้ของ ธวัชชัย ดำรงค์อ่องตระกูล ในช่วง ซัดเด้น เดธ ทั้งที่เหลือผู้เล่นแค่ 9 คน

เกมนั้นผมวางตูดอยู่บนบ๊อกซ์นักข่าวที่ราชมังคลาฯ ด้วยนะครับ ขอบอก

เมื่อพลิกนรกโค่นทีมพลังโสมได้สำเร็จ กระแสบอลไทยฟีเวอร์หนักหน่วงและรุนแรงบรรลัย คนแห่ไปรอซื้อตั๋วรอบตัดเชือกหน้าสนาม ตั้งแต่คืนก่อนแข่งแบบล้นหลามเป็นประวัติการณ์

ขณะที่ทีมชาติไทยต้องเดินสายกราบไหว้พลางขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากการนำโดยหมอดูท่านหนึ่ง

รอบตัดเชือก พลพรรคนักเตะช้างศึกอยู่ในความฮึกหาญ เช่นเดียวกับแฟนบอลที่พกความมั่นใจเข้าไปแบบเต็มพิกัด ก่อนจะถูกคู่แข่งอย่าง คูเวต อัดไป 3 ดอกเน้นๆ จนต้องอุทานออกมาพร้อมกันว่า...

คูเวต !!!

ฉะนั้นหัวค่ำวันนี้ กรุณาเผื่อใจเอาไว้บ้างนะครับ เพราะถึงจะเล่นในบ้าน แต่ศักยภาพทีมของเราก็ยังเป็นรอง เกาหลี อยู่พอสมควร

ขอเพียงนักเตะเล่นตามกลยุทธ์ของผู้เป็นโค้ชอย่างมีวินัย และแสดงความทุ่มเทออกมาเต็ม 80,000 ตีนถีบ ผลการแข่งขันจะออกมาอย่างไร แฟนบอลไทยก็คงเข้าใจ และรับได้อยู่แล้ว

เจอคู่แข่งที่เหนือกว่าระดับขาประจำฟุตบอลโลกแบบนี้ 2 นัด ได้มา 1 แต้ม ถือว่าไม่น่าเกลียดอะไรเลย 

ในเมื่อได้มาแล้ว 1 แต้มจากเกมนอกบ้าน ที่เหลือคือกำไรครับ

บอ.บู๋