ร่วมฉลองสคูเดตโต้กับนาโปลีจากมาราโดน่าสู่แชมป์สมัยสาม

ช่วงนั้นนาโปลีนำ 16 แต้มเหลือ 10 เกม...ดูวี่แววแล้วก็นับถอยหลังเหมือนเมื่อครั้งที่ "หงส์แดง" ลิเวอร์พูลแชมป์พรีเมียร์ลีกสมัยแรกนั่นแหละครับ

จะแชมป์วันไหน...เท่านั้นเอง เพราะแต้มนำขนาดนี้แล้ว ไล่ยากว่ากันตามตรง

ให้แมนฯซิตี้ ไปเตะในกัลโช่ ก็ยาก เพราะในพรีเมียร์ลีก พวกเขาก็ยังเคยไล่หงส์แดงไม่ทันอยู่ดี (ซีซั่นแชมป์นะ)

55555

บทความนี้ไม่มีอะไรมากครับ ผมนำมาขัดเกลาและย่อส่วนลง ส่วนเนื้อหาเต็มที่ผมเพิ่มเติมเพื่อร่วมฉลองแชมป์อย่างเป็นทางการนั้นลงใน น.ส.พ. สตาร์ซอคเก้อร์ ที่ยังขายได้อยู่ครับ

สายๆวันเสาร์ ไปหาซื้อตาม 7-11 ได้ 

บอกเลยว่าละเอียดมาก แม้ในชีวิตยังไม่เคยไปเมืองนี้ ได้แต่เคยตระเวณบันทึกภาพสารคดีฟุตบอลอาชีพกัลโช เมื่อช่วงปี 1999 แถบภาคเหนือ ไปตูริน, เวนิส  , ภาคกลางและกรุงโรม ไม่เคยลงไปใต้

"ป๋ายาว" สุริยะ กุลธำรง ผู้นำทางบอก "น่ากลัวนะ..อย่าไป" 

ไม่เคยไปเมืองนั้นแต่ขอร่วมยินดีกับนาโปลี ทางออนไลน์ละกัน

หลังจากทำแต้มสำคัญด้วยการเสมออูดิเนเซ นอกบ้านเมื่อคืน ชาวเมืองเนเปิ้ลส์ (ชื่อภาษาอังกฤษ) ออกมาฉลองแชมป์กันอย่างยิ่งใหญ่ ไม่หลับไม่นอน ยันหว่าง...หลังรอคอยมานาน 33 ปี 

ย่านใจกลางเมือง เนเปิลส์ ย่านรวมคนอย่าง  Quartieri Spagnoli จนถึงย่าน Fuorigrotta  ที่ตั้งสนาม ดีเอโก อาร์มานโด มาราโดนา จะมีธง, แบนเนอร์ , เสื้อทีมนาโปลี ประดับประดาเหมือนประกาศให้ทราบว่าพวกเขามีงานเลี้ยงใหญ่รออยู่

บางจตุรัสกลางเมืองมีโทนฟ้าขาว ,ภาพวาด, การ์ตูน พวกมูรัล จิตรกรรมฝาผนัง แสดงออกมาอย่างเต็มที่ หนักกว่านั้นคือโรงแรมใกล้ "เต็ม" ล่วงหน้าสามเดือน เม.ย., พ.ค. , มิ.ย. 

เท่ากับการท่องเที่ยวในเมืองเนเปิ้ลส์ ได้รับอานิสงค์จากทีมฟุตบอลนาโปลี 

นี่คือช่วงเวลาแห่งความสุขของชาวเมืองเนเปิ้ลส์.....ที่อาจเป็น "ครั้งหนึ่ง" ในชีวิตของคนเมืองนี้ในหลากหลายเจน...

เช่นเดียวกันกับสาวกนาโปลี ที่ผมรู้จักอยู่คนเดียวในเมืองไทยคือ

ณัฐพล ดำรงโรฒน์วัฒนา หรือ "ตังกุย" 

โดยครั้งล่าสุดที่ นาโปลี คว้าสคูเดตโต้ นั้น "ตังกุย" ยังเรียนอยู่ ม.2 ที่เทพศิรินทร์

วันนี้ทีมกำลังฉลองแชมป์สมัยที่สาม "ตังกุย"  นั้นอายุเกิน45 ปีแล้ว 

อ้างชื่อ "ตังกุย" เพราะว่าเขาเชียร์นาโปลี ถึงขั้นไปเที่ยวนาโปลี แล้วพอกลับมาภรรยาตั้งครรภ์เลยตั้งชื่อลูกชายสุดหล่อว่า "เนเปิ้ลส์" เป็นการให้เกียรติสถานที่เกิดของลูกชาย เอ้ย ไม่ใช่ ทีมโปรดซะเลย

จริงๆผมเคยเอาใจช่วยนาโปลี สมัย มาราโดนา อยู่นะครับ

เห็นว่าเป็นทีมที่มาสอดแทรกแย่งแชมป์กับ เอซี มิลาน, อินเตอร์, ยูเวนตุส สามทีมนี้ได้ แถมเป็นทีมที่ไม่เคยคว้าแชมป์อะไรมาก่อน ยิ่งสนับสนุน แต่ไม่ได้เป็นสาวกเหมือนคุณกุ่ยนะครับ

ในฟุตบอลลีกยุโรปผมเชียร์อยู่ทีมเดียวเท่านั้น ที่เหลือก็ชอบไปตามยุคสมัย ไม่ได้เชียร์ ไม่ได้มีแพสชั่นเหมือนหลายคนที่ ลีกเยอรมนี เชียร์บาเยิร์น, ลีกอิตาลี เชียร์ มิลาน, ลีก สเปนเชียร์ บาร์ซ่า

ผมไม่มีแพสชั่นทุกลีกแบบนั้น แต่อ่านสตาร์ซอกเกอร์รายสัปดาห์สมัยก่อนทุกลีกที่มีให้อ่าน แต่เลือกเชียร์อยู่ทีมเดียวในดวงใจไปตลอดกาล

นาโปลี ยุค มาราโดนา ผมยังเรียนมัธยมต้น อ่านเรื่องจากสตาร์ซอกเกอร์ คือการที่เขาย้ายจากบาร์เซโลนามายังนาโปลี เป็นสถิติระดับโลก ข่าวก็ออกกันพื้นที่ข่าวกีฬาทุกช่อง 

220 ล้านบาทไทยตอนนั้น...ปี 1984 

นาโปลีจึงอยู่ในสายตาของผมมากกว่า มิลานและทีมยักษ์ใหญ่กัลโช เพราะมาราโดนา จนกระทั่งพวกเขาได้แชมป์แรกตอนผมขึ้น ม.6 แล้วมาได้แชมป์อีกครั้งตอนผมขึ้นปีสามที่จุฬา

นั่นจึงเป็นที่มาของเทพเจ้าลูกหนังอย่าง มาราโดนา กับความรักและความผูกพันของคนเมืองนี้ แล้วถ้าหากย้อนอดีตคงพอมองเห็นภาพนี้ได้ชัดว่าทำไมคนเมืองเนเปิ้ลส์ จึงรักและเทิดทูน มาราโดนา รวมทั้งไม่แฮปปี้กับความเป็นอิตาเลียโน ของพวกเขา

ย้อนไปเมื่อ ก.ค. 1984 มาราโดนา ย้ายจากบาร์ซ่ามาร่วมทีมนาโปลี เป็นสถิติโลก วันเปิดตัวแฟนบอลมา 50,000 คนเพื่อต้อนรับ มาราโดนา  ช่วงเวลานั้นทั้งเมืองประสบปัญหาหนักทางเศรษฐกิจ 

มันทรุดตัวลงหลังเกิดแผ่นดินไหวสี่ปีก่อนหน้านั้นที่คร่าชีวิตผู้คนไปถึง 2,500 ราย รวมทั้งเรื่องภายในสังคมของพวกเขาที่มีการต่อสู้ช่วงชิงอำนาจของกลุ่มมาเฟีย "กามอร์รา" 

ผู้คนตกงาน, ธนาคารแห่งเนเปิ้ลส์ล้มละลาย.....

กระนั้นมีข่าวลือว่า ประธานสโมสร กอร์ราโด แฟร์ไลโน ได้เงินบางส่วนจากมาเฟีย มาจ่ายค่าตัว มาราโดนา (ไม่มีการยืนยันแต่คนเชื่อกันมาก) แต่ถ้าเอาข้อเท็จจริงที่เชื่อได้คือเมืองเนเปิล เจียดเงิน บวกกับแฟนบอลช่วยกันสมทบทุนผ่านสโมสร จนได้ มาราโดนา มาร่วมทีมในที่สุด

ถามว่า...ทำไมเขาถึงเป็น "เทพเจ้าลูกหนัง" 

คำตอบง่ายมาก...ไม่ใช่เพียงเพราะเขาเข้ามาแล้วทำให้ทีมคว้าแชมป์ หากแต่เขาคือ "ความหวัง" ของคนทั้งเมือง เขาเหมือนก้าวเข้าไปในนั่งในใจของคนเมืองนี้ หัวใจของเขาเต้นในจังหวะเดียวกันกับชาว เนอาโปลิตาโน 

นักข่าวท้องถิ่น  วินเชนโซ เครเดนดิโน  จาก กัลโชนาโปลี24ทีวี บอกว่า "มาราโดนา มีวาทะศิลป์, มีทัศนคติโดนใจคนทั้งเมือง เขาเข้าใจและเข้าถึงใจคนเมืองนี้ หรืออาจบอกได้ว่าเขาเล่นเพลงคอร์ดเดียวกับคนเนเปิ้ลส์"

ผู้เชี่ยวชาญด้านวัฒนธรรมอิตาเลียนอย่าง ฟรานเชสโก คาริญานี ก็พูดในมิติของสังคมว่า "แม้ มาราโดนา มีปัญหามากมายในชีวิต แต่คนเนเปิ้ลส์จดจำเขาเรื่องเดียวคือความสนุกสนาน"

ส่วนแฟนบอลท้องถิ่นอย่าง เปาโล ชิมมิโน บอกว่า "พวกเราเชื่อมต่อกับเขาในฐานะคนที่เข้ามาครอบครองอาณาจักรนี้เพื่อต่อสู้กับคนเหนือ" 

เขาอาจโยงจากความเป็นไปในสังคมฝั่งใต้กับฝั่งเหนือที่ไม่กินเส้นกันจนถึงฟุตบอล เพราะไม่เคยมีปรากฏว่าฟุตบอลแถบใต้จะไปสู้กับทางเหนือได้ จะกี่แชมป์ก็เกิดขึ้นระหว่าง อินเตอร์, เอซี และ ยูเวนตุส ไม่ก็โรม (ตอนกลางของประเทศ)

การมาของ มาราโดนา และการสร้างชื่อของนักเตะท้องถิ่นอย่าง ชิโร แฟร์รารา,จานฟรังโก โซลา ทำให้ทีมปักษ์ใต้ อาจหาญท้าทายทีมภาคเหนือที่ครอบครองยุทธจักรบอลอิตาลีมาช้านาน

ชิมมิโน ยังบอกอีกว่า "ผู้คนทางใต้ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความรัก ,อารมณ์, ความรู้สึก อันแตกต่างจากแนวทางของคนเหนือ"

ไม่แปลกที่คนนาโปลี จะคิดอยู่เสมอว่า "เมืองนาโปลี มาก่อน อิตาลี มาทีหลัง"

นั่นเองที่พอฟุตบอลประสบความสำเร็จ มาราโดนา จึงสร้างพันธะให้คนเมืองนี้ได้เหนียวแน่นยิ่งขึ้น ปกติพวกเขาก็บ้าบอลเป็นต้นทุนอยู่แล้ว พอได้แชมป์ มันเหมือนโลกนี้เต็มไปด้วยความสุข

แม้ท้องหิวแต่ใจคนเนเปิลสอิ่มเอมไปด้วยความสุขต่อการเป็นแชมป์ฟุตบอล......

ย้อนไปยังนักเตะชุดแชมป์สมัยแรก นอกจากมาราโดนา ก็มีชื่อเสียงตามไปด้วย หลายคนก็ระดับยอดฝีมือตัวทีมชาติ น่าแปลกที่นักเตะชุดแชมป์ครั้งแรก 1986-87 มีตัวต่างชาติในทีมชุดใหญ่แค่หนึ่งคนนั่นคือ มาราโดนา นอกนั้นอิตาเลียนหมดเลย

เอาแบบดังๆ ก็ ชิโร แฟร์รารา กองหลัง, แฟร์นานโด เดอ นาโปลี ชื่อตัวเองยังเป็นชื่อเมืองเลย , ซัลบาตอเร บานญี, ศูนย์หน้า อันเดรีย การ์นาวาเล (ไม่ใช่คันนาวาโร นะ) ที่นาโปลีซื้อมาจากอูดิเนเซ 

ดังนั้นมันเหมือนทีมที่มี มาราโดนา +นักเตะอิตาเลียน จึงไม่แปลกครับที่ชาวเมืองนี้ จะรักและเทิดทูน มาราโดนาเหนือสิ่งอื่นใด เหมือนเขาคือเทพเจ้าลูกหนังที่มาเสกแชมป์ให้นาโปลี

ไม่ใช่ครั้งเดียว.....เขามีส่วนสำคัญในการพาทีมคว้าสคูเดตโต สองครั้ง

อีกครั้งซีซั่น 1989-90 เป็นปีบอลโลกพอดีหลังจากได้แชมป์ ชุดนี้มีนักเตะต่างชาติมาเพิ่มอีกสองคนคือ อเลเมา กองกลางทีมชาติบราซิล และดาวยิง กาเราก้า นั่นเอง ชุดนี้มี จานฟรังโก โซลา ติดทีมชุดใหญ่ด้วย ส่วน ฟาบิโอ คันนาวาโร นั้นยังอยู่ชุดเยาวชน 

สิ่งที่น่าทึ่งคือชาวเมืองนาโปลีเชียร์ทีมชาติอาร์เจนตินามากกว่าอิตาลีของตัวเอง วันเตะรอบรองชนะเลิศที่ ซานเปาโล เดิม (ปัจจุบันสนามชื่อ มาราโดนา สเตเดียม) ไม่ใช่แค่ทั้งสนาม ทั้งเมืองเนเปิ้ลส์ เชียร์ทีมอาร์เจนติน่า

แน่นอนครับ...เรื่องนี้มันมีเหตุผลสองประการปะปนกันไปอย่างที่เขียนมา

หนึ่งนั้นคือ ทุกคนรักมาราโดนา และสอง คนเมืองนี้และแถบปักษ์ใต้อิตาลี ไม่ชอบคนเหนือ ที่พวกเขามองว่าคือตัวแทนของความเป็นอิตาเลียนมากกว่าคนทางใต้ที่ไม่ "อิน" กับความเป็นอิตาเลียนมากนัก

คงเป็นเรื่องประวัติศาสตร์เก่าๆ ก่อนรวมชาติ รวมทั้งวิถีชีวิต, วัฒนธรรมที่แตกต่างกันอยู่ 

เพียงแต่ว่าความเป็นเทพเจ้าลูกหนังของ มาราโดนา ผู้ล่วงลับ สิงสถิตย์อยู่ในหัวใจของคนเมืองนี้จากยุคสู่ยุค เพราะเขาคือ "ตำนาน" ที่คนเล่าขานกันตั้งแต่รุ่นปู่, พ่อแม่...จนถึงเจนนี้

ผ่านไป 33  ปี และมาราโดนา จากโลกนี้ไปเร็วกว่าที่ควรเป็น แต่ทีมของเขา นาโปลี ได้ฉลองแชมป์สมัยที่ 3 ในประวัติศาสตร์ จากการเริ่มต้นปูพื้นฐานแห่งแชมป์ด้วยปลายสตั๊ดยี่ห้อปูม่า ของเขาเอง....

แชมป์และความสำเร็จนำมาซึ่งความสุขให้แฟนบอลและคนเมืองนี้อย่างไม่ต้องสงสัย บางที 3 แชมป์ของพวกเขาดูมีคุณค่าและยิ่งใหญ่กว่าแชมป์ของหลายๆทีมแถบภาคเหนืออิตาลี

ด้วยเพราะเมือง นาโปลี เป็นเมืองที่มีแต่ผล "ฟุตบอล"

ครบทุกรสชาติทั้ง ความสนุก,ความรัก และ ความเศร้า จากผลแข่งของฟุตบอล เนื่องจากว่าฟุตบอลคือทุกสิ่งอย่างของคนเมืองนี้ ฟุตบอลทำให้คนหลีกหนีจากปัญหาส่วนตัวในแต่ละวัน ทำให้คนเจอความสนุกกับเพื่อนและปาร์ตี้ ช่วงเวลาตรงนี้แหละมันคือ ความสุขของพวกเขา"

ความสุขของพวกเขา...น่าจะเป็นคีย์เวิร์ดที่สำคัญที่สุดที่นาโปลี

ยินดีกับสคูเดตโต้ ครั้งที่สามของพวกเขา และเป็นครั้งที่สร้างความสุขให้กับทั้งแฟนบอลและคนเมืองเนเปิ้ลส์ อย่างมากมาย

ความสุขแบบนี้ที่ "เงิน" ก็ซื้อไม่ได้เลย

JACKIE