ความรู้สึกของผม หลังจบเกม เอฟเอ คัพ รอบตัดเชือกที่ แมนยู เอาชนะ โคเวนทรี ซิตี้ จากการดวลจุดโทษ
1.ดีใจ...ดีใจมาก
เปล่า!...ผมไม่ได้ดีใจที่พลพรรคปีศาจแดงกลับชาติมาเกิดใหม่พลางผ่านเข้าไปชิงชนะเลิศได้สำเร็จนะ
แต่ดีใจที่ตัวเองไม่ต้องไปกระโดดเตะเสาไฟฟ้าให้มันหัก หลังอัดฉีดเอาไว้ด้วยความมั่นใจแบบเต็มประดา และดีใจที่ไม่ต้องไล่ให้นักเตะไปลาหมาบวชตามที่ลั่นวาจาเอาไว้
2.เอริค เทน ฮาก แม่งโคตรกระจอก ลูกทีมตัวเองนำห่างถึง 3-0 ด้วยฟอร์มการเล่นที่เหนือกว่า แต่หลังจากถูกตีไข่แตก และถูกไล่มาเป็น 3-2 กลับแก้ไขสถานการณ์ให้มันดีขึ้นไม่ได้เลย
กุนซือผู้นี้หมดความชอบธรรมในการคุม แมนฯ ยูไนเต็ด แล้ว และเขาไม่น่าจะใช่คนที่เสกปีศาจแดงกลับคืนสู่ความยิ่งใหญ่ แต่กลับทำทีมเข้าชิงฯ บอลถ้วย 3 ครั้งใน 2 ฤดูกาล
3.มาร์คัส แรชฟอร์ด คือนักเตะที่โคตรห่วยแตก
ไม่รู้จะตำหนิอะไรนักเตะผู้นี้แล้วพอๆ กับอยากปล่อยวาง
เอาเป็นว่ามึงอยากเล่นแบบไหนก็เล่นไปเลยนะครับ ใครทนได้ก็ทนไป ใครทนไม่ได้ก็ต้องทน เพราะผู้เป็นกุนซือเขายังทนได้อย่างไม่สะทกสะท้านเลย
4. นับถือหัวจิตหัวใจของ บรูโน่ แฟร์นันด์ส อย่างที่สุด
เขาอาจจะขี้ยั๊วะเกินเหตุ ขี้โวยวายมากไปหน่อย แถมชอบส่งบอลเสียบ่อยๆ จนน่ารำคาญ แต่สิ่งที่เห็นจากดาวเตะผู้นี้คือจิตวิญญาณนักสู้ที่ทุ่มเทเต็ม 80,000 ตีนถีบอยู่คนเดียวแทบตลอดทั้งเกมจนถูกตะคริวแดก
5.แมนฯ ยูไนเต็ด กลายเป็นทีม "ตัวตลก" อย่างสมบูรณ์แบบไปแล้ว ขอบอก
เฉพาะอย่างยิ่งในฤดูกาลนี้ที่สร้างความขบขันให้แฟนบอลทีมอื่นเป็นประจำทุกสัปดาห์ 555555
คู-เวต !!!