เมื่อดิอาซบาดเจ็บพาย้อนให้นึกถึงพี่เบ็ค

หลังทราบข่าวนี้เมื่อคืน เด็กผีอย่างผมก็อยากจะบอกว่า...

1. ก่อนอื่นขอให้ ลุยส์ ดิอาซ หายเจ็บเร็วๆ นะครับ และขอภาวนาให้หายเจ็บก่อนกำหนด

แม้ผมจะไม่อยากเห็นความสำเร็จของหงส์แดง แถมเป็นคู่แค้นตลอดชาติ แต่ผมไม่เคยยินดีที่เห็นผู้เล่นทีมคู่แข่งบาดเจ็บ

2. สารภาพตามตรงว่าปีกซ้ายทีมชาติโคลอมเบียผู้นี้เป็นผู้เล่นของ ลิเวอร์พูล ที่ผมชอบนะครับ 

เหมือนที่ครั้งหนึ่งเคยนับถือ สตีเว่น เจอร์ราร์ด ในฐานะศัตรูที่รัก

ชอบด้วยรู้สึกว่าเขาเป็นนักเตะชาวเผ่าที่ดูซื่อๆ ใสๆ เฉิ่มๆ ดี เหมือนไอ้ตูดบ้านนอกเข้ากรุง ลีลาการเล่นแพรวพราว เมามัน ทำให้ดูสนุก แถมชอบความตั้งใจเล่นฟุตบอลอย่างเดียว และเต็มที่แบบไม่มีมารยา

3. ว่าแล้วก็นึกถึงความหลังครั้งที่ เดวิด เบ็คแฮม ถูก อัลโด ดุสเชอร์ ไอ้โหดแห่ง อาร์เจนติน่า ของ ลา คอรุนย่า หวดเดี้ยงในศึก ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก ที่ โอลด์ แทรฟฟอร์ด เมื่อเดือนเมษายน ฤดูกาล 2001/02 

ณ ตอนโน้น ผมถูกเนรเทศไปตะบันชีวิตกระจอกข่าวที่เมืองหลวงลูกหนัง โดยวางตูดอยู่ที่เพรสส์ บ๊อกซ์ ในโรงละครแห่งความฝันพอดี

เดวิด เบ็คแฮม ถูกหามออกตั้งแต่ยังไม่จบครึ่งแรก โดยยังไม่รู้อาการว่ามากน้อยขนาดไหน 

จำได้ว่าตอนจบเกม ผมรีบวิ่งเข้าไปฟังรายงานอาการบาดเจ็บของพี่เบ็คส์ในห้องแถลงข่าว ก่อนมีการแจ้งให้ทราบว่า DB7 กระดูกเท้าแตกอาจอดลงสนามนานถึง 8 สัปดาห์ จนมีโอกาสพลาดการไปร่วมศึก เวิลด์ คัพ ฉบับเอเชีย 2002 

พลันก็เกิดอาการ 'อึ้งแดกไปเลยค่ะ' ตัวแข็งทื่อ มึนงง และทำอะไรไม่ถูกไปหลายวินาที ก่อนจะตั้งสติได้จึงรีบโทรศัพท์เข้าไปรายงานข่าวด่วนเรื่องนี้ทาง 'สปอร์ต เรดิโอ' ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

คือเจอเรื่องแบบนี้แล้วจิตใจมันหดหู่ครับ

ผมจึงรู้ว่าตอนนี้ พวกพรี่ๆ ห่อเหี่ยวมากขนาดไหน

ต่อให้เป็นผู้เล่นตัวเก่งของคู่แข่งก็เถอะ

ว่าแล้วขอเป็นกำลังใจให้พวกพรี่ๆ และลุยส์ ดิอาซ ด้วยนะครับ

สุดท้าย เดวิด เบ็คแฮม หายเจ็บทันได้ไปเล่นฟุตบอลโลก 2002

"บอ.บู๋"